سخت افزار (بخش پنجم)

  SCSI

 اکثر کامپيوترهای شخصی از يک درايو IDE برای اتصال هارد ديسک و يک گذزگاه PCI برای اضافه کردن عناصر سخت افزاری ديگر به کامپيوتر استفاده می نمايند.  تعداد ديگری از کامپيوترها از يک نوع گذرگاه با نام Small Computer System Interface)SCSI) برای اضافه کردن عناصر مورد نظر به کامپيوتر استفاده می نمايند. عناصر سخت افزاری مورد نظر می تواند يکی از تجهيزات زير باشد:

• هارد ديسک
• اسکنر
• CD-ROM/RW
• چاپگر
• Tape

SCSI يک گذرگاه سريع بمنظور اتصال چندين دستگاه به کامپيوتر است . شکل زير يک کنترل کننده SCSI را نشان می دهد .

مبانی SCSI

SCSI ، از ايده های مطرح شده توسط  Shugart Associates System Interface)SASI)  استفاده نموده است . SASI در سال 1981 توسط شرکت Shugart و با همکاری شرکت NCR ابداع گرديد. در سال 1981 نسخه استاندارد شده SASI با نام SCSI عرضه گرديد. تکنولوژی فوق دارای مزايای زير است :

• سرعت آن بالا است ( 160 مگابايت در ثانيه )
• مطمئن تر و قابل اعتماد تر است
• امکان استقرار ( اتصال ) چندين دستگاه بر روی يک گذرگاه را فراهم می نمايد.
• در اکثر سيستم ها قابل استفاده است .

در رابطه با تکنولوژی SCSI ملاحظاتی نيز وجود دارد :

• برای يک کامپيوتر خاص می بايست پيکربندی گردد
• دارای امکانات محدود حمايتی در سطح BIOS است
• دارای مدل های متفاوت از بعد سرعت و نوع کانکتور است
• دارای يک اينترفيس نرم افزاری  نيست

شکل زير يک نمونه کارت SCSI را نشان می دهد.

اغلب کاربران کامپيوتر در زمان استفاده از SCSI با توجه به انواع متفاوت آن (Ultra ،Fast,Wide و حتی ترکيبی از اسامی فوق   ) دچار سردرگمی می گردند.

انواع SCSI

در حال حاضر سه مشخصه کلی ( نوع ) برای SCSI وجود دارد .

– SCSI-1 . مشخصه اوليه ارائه شده برای SCSI  در سال 1986 است .

– SCSI-2 . استاندارد ارائه  شده در سال 1994 است . مهمترين ويژگی مدل فوق،  ارائه مجموعه دستورات خط دستوری ( 18 دستور) برای انجام عمليات ضروری و حمايتی در رابطه با دستگاههای SCSI است. در مدل فوق امکان مضاعف نمودن سرعت از 5 مگاهرتز به 10 مگاهرتر( Fast SCSI)  و  مضاعف نمودن عرض گذرگاه از هشت بيت به شانزده بيت و  افزايش تعداد دستگاهها تا پانزده (Wide SCSI) و يا تلفيقی از هر دو وجود دارد (Fast/Wide SCSI) . در  مدل فوق امکان ” صف بندی دستورات ” نيز مطرح گرديد . در چنين مواردی  يک دستگاه SCSI-2 قادر به ذخيره مجموعه ای از دستورات مربوط به کامپيوتر ميزبان (Host) و تعيين اولويت برای هر يک خواهد بود.

– SCSI-3 .  استاندارد فوق در سال 1995 ارائه شده است . مهمترين ويژگی استاندارد فوق استفاده از مجموعه ای استانداردهای ديگر در بطن خود است .استاندارهای جانبی بر اساس نسخه ها یمتفاوت SCSI Parallel Interface)SPI) ( روش ارتباط دستگاههای SCSI با يکديگر را مشخص می نمايد ) ارائه شده اند و اغلب مشخصه های SCSI-3 با واژه های “Ultra” آغاز می گردند. ( Ultra برای SPI  و Ultra2 برای SPI-2 و Ultra3 برای SPI-3 ) .  جدول زير مشخصات انواع SCSI را نشان می دهد.

مشخصات SCSI

در يک سيستم SCSI سه عنصر اساسی وجود دارد :

• کنترل کننده
• دستگاه
• کابل

کنترل کننده بمنزله قلب يک سيستم SCSI است . کنترل کننده بعنوان يک اينترفيس بين تمام دستگاههای موجود بر روی گذرگاه SCSI و کامپيوتر است . کنترل کننده را ” آداپتور ميزبان ” (Host adapter) نيز می گويند. کنترل کننده از لحاظ فيزيکی می تواند شامل يک کارت بوده که آن را بر روی يکی از اسلات ها ی  موجود در برد اصلی نصب و يا بصورت از قبل ساخته شده بر روی برد اصلی باشد. بر روی کنترل کننده BIOS مربوطه وجود دارد. BIOS يک نوع حافظه ROM و يا Flash بوده و شامل نرم افزارهای مورد نياز برای دستيابی و کنترل دستگاه موجود بر روی گذرگاه SCSI است .

معمولا” هر يک از دستگاههای موجود بر روی گذرگاه SCSI دارای يک آداپتور از قبل ساخته شده SCSI بوده که امکان ارتباط دستگاه با گذرگاه SCSI را فراهم می نمايد. مثلا” يک هارد SCSI دارای يک مدار کنترلی کوچک بوده که شامل يک کنترل کننده برای مکانيزم درايو و يک آداپتور برای گذرگاه SCSI است . دستگاههای همراه با يک آداپتور از قبل ساخته شده را Embedede SCSI device می گويند.

هر دستگاه SCSI می بايست دارای يک شناسه (ID) منحصر بفرد باشد. همانگونه که در بخش قبل مشاهده گرديد يک گذرگاه SCSI قادر به حمايت از هشت يا شانزده دستگاه با توجه به مشخصات فنی مربوطه است . برای يک گذرگاه هشت دستگاهی ، شناسه دارای محدوده صفر تا هفت خواهد بود. برای يک گذرگاه شانزده دستگاهی، شناسه دارای محدوده صفر تا پانرده خواهد بود. يکی از شناسه های با اولويت بالا ( شناسه صفر) می بايست توسط کنترل کننده SCSI استفاده گردد در چنين حالتی تعداد دستگاه ها ی مورد نظر جهت اتصال ، به هفت و يا پانزده عدد تنزل پيدا خواهد کرد.

اغلب دستگاههای SCSI دارای امکانات سخت افزاری لازم در خصوص پيکربندی شناسه دستگاه می باشند. برخی ديگر از دستگاهها امکان پيکربندی شناسه را از طريق نرم افزار فراهم می نمايند. اغلب کارت های SCSI از نوع Plug&Play ، عمليات اختصاص شناسه به دستگاه را بصورت اتوماتيک انجام می دهند. هر يک از دستگاه های موجود بر روی گذرگاه SCSI می بايست دارای يک شناسه منحصر بفرد باشند در غير اينصورت دچار مشکلاتی خواهيم شد.

هفت نوع کانکتور SCSI وجود دارد ( حداقل ) برخی از آنها ممکن است با يک نوع خاص SCSI سازگاری نداشته باشند.  کانکنورهای فوق عبارتند از :

• DB-25 (SCSI-1)
• 50-pin internal ribbon (SCSI-1, SCSI-2, SCSI-3)
• 50-pin Alternative 2 Centronics (SCSI-1)
• 50-pin Alternative 1 high density (SCSI-2)
• 68-pin B-cable high density (SCSI-2)
• 68-pin Alternative 3 (SCSI-3)
• 80-pin Alternative 4 (SCSI-2, SCSI-3)

صرفنظر از نوع کانکتور استفاده شده تمام گذرگاه های SCSI می بايست Terminate گردند.

شکل زير يک کابل ريبونی  50 پين را نشان می دهد. دستگاه های SCSI داخلی به کابل فوق متصل می گردند.

شکل زير يک کانکتور DB-25 SCSI را نشان می دهد.

شکل زير يک کانکتور شصت و هشت پين Altenative 3 را نشان می دهد

شکل زير يک کانکتور 50 پين سنترونيکس را نشان می دهد.

Termination

Termination بدين مفهوم است که انتهای هر گذرگاه SCSI  توسط يک مدار مقاومت ، می بايست بسته گردد.در صورتيکه گذرگاه باز بماند ، سيگنال های الکتريکی ارسالی برای گذرگاه قادر به برگشت بر روی گذرگاه بوده و بدين ترتيب می تواند باعث بروز اختلال در ارتباط بين دستگاههای SCSI و کنترل کننده SCSI گردد. صرفا” از دو Terminator استفاده می گردد ( هر سر گذرگاه SCSI  يک عدد ) در صورتيکه فقط يک دستگاه ( داخلی و يا خارجی ) وجود داشته باشد  ، کنترل کننده SCSI  صرفا” در يک نقطه Terminate خواهد شد. در صورتيکه دو دستگاه ( داخلی و يا خارجی ) وجود داشته باشد ، آخرين دستگاه موجود در هر مجموعه می بايست Terminate گردد.

شکل زير يک نمونه Terminator خارجی را نشان می دهد.

Terminator دارای انواع متفاوتی بوده و می توان آنها را در دو گروه عمده : Passive و Active تقسيم بندی کرد.  از Terminator با خصوصيت Passive در مواردی استفاده می گردد که سيستم های SCSI  از سرعت استاندارد گذرگاه تبعيت کرده و دارای مسافت کوتاهی ( حدود سه فوت ) بين دستگاه و کنترل کننده SCSI وجود داشته باشد. از Terminator با خصوصيت Active در موارديکه سيستم های SCSI سريع بوده و يا سيستم ها با دستگاه دارای مسافتی بيش از سه فوت باشند، استفاده بعمل می آيد.

شکل زير يک Active Terminator را نشان می دهد .

يکی ديگر ازفاکتورهای موجود در رابطه با  Terminator ، نوع گذرگاه مربوطه است . SCSI از سه نوع  سيگنالينگ گذرگاه استفاده می نمايد. سيگنالينگ روشی است که پالس های الکتريکی در طول کابل حرکت می نمايند.

– Single Ended)SE) . متداولترين نوع سيگنالينگ در کامپيوترهای شخصی است . کنترل کننده ، سيگنال را توليد و آن را از طريق يک خط داده برای تمام دستگاهها ی موجود بر روی گذرگاه ارسال می دارد. هر دستگاه مشابه  Ground رفتار می نمايد.در ادامه بتدريج سيگنال قدرت خود رااز دست می دهد. حداکثر مسافت مربوطه ده فوت ( سه متر) است .

– High-Voltage differential)HVD) . در اين روش از يک  خط داده بالا و يک خط داده پايين استفاده می گردد. هر يک از دستگاههای موجود بر روی گذرگاه SCSI دارای يک تراتسيور می باشند .زمانيکه کنترل کننده با دستگاه ارتباط برقرار می نمايد ، دستگاههای موجود بر روی گذرگاه ، سيگنال را دريافت و آن را ارسال تا سيگنال به مقصد نهائی خود برسد . بدين صورت می توان مسافت بين کنترل کننده و دستگاه بيشتر گردد . ( 80 فوت يا 25 متر )

– Low-Voltage differentila)LVD) . يک روش اقتباس شده از سيگنالينگ HVD بوده و در اکثر موارد مشابه HVD رفتار می نمايد. مهمترين تفاوت اين است که تراتسيورها کوچکتر شده و درون هر يک از آداپتورهای SCSI مربوط به دستگاهها ، قرار می گيرند.حداکثر مسافت مربوطه 40 فوت ( 12 متر ) است .

HVD و LVD از Passive Terminator استفاده می نمايند. با اينکه ممکن است مسافت موجود بيش از سه فوت باشد ولی ترانسيور ها اين اطمينان را بوجود خواهند آورد سيگنال قدرت خود را خواهد داشت ( از يک طرف گذرگاه تا طرف ديگر گذرگاه )

شبکه SCSI

دستگاههای SCSI درون کامپيوتر ( داخلی ) از طريق يک کابل ريبونی به کنترل کننده SCSI متصل می گردند.کابل فوق دارای دوکانکتور در ابتدا و انتها بوده و باتوجه به طول  کابل  دارای تعداد ديگری کانکتور بين ابتدا و انتهای است .

دستگاههای SCSI که در خارج از کامپيوتر قرار می گيرند ( خارجی ) توسط  يک کابل نازک به کنترل کننده SCSI متصل می گردند.

کابل های فوق دارای سه لايه می باشند:

• Inner Layer . لايه حفاظت شده ای است که حامل داده های مورد نظر است .
• Media Layer . لايه فوق از سيم هائی تشکيل شده است که دستورات کنترلی را برای دستگاه ارسال می دارد.
• Outer Layer . لايه فوق شامل سيم هائی است که اطلاعات مربوط Parity را بمنظور اطمينان از صحت ارسال داده انجام می دهد.

دستگاههای خارجی متصل شده به گذرگاه SCSI بصورت زنجيره ای متصل می گردند. در روش فوق هر دستگاه به دستگاه بعد از خود متصل خواهد شد. دستگاههای SCSI خارجی معمولا” از دو کانکتور SCSI استفاده می نمايند. از يک کانکتور برای اتصال دستگاه قبلی در زنجيره و از کانکتور ديگر برای اتصال به دستگاه بعدی در زنجيره استفاده می گردد.

عملکرد SCSI مشابه يک شبکه کوچک محلی است . کنترل کننده SCSI مشابه يک ” روتر ” و هر يک از دستگاههای SCSI مشابه يک کامپيوتر در شبکه است . آداپتورهای SCSI موجود در هر دستگاه مشابه کارت شبکه در يک کامپيوتر است . بدون وجود آداپتور فوق ، دستگاهها قادر به ارتباط با ساير بخش های شبکه نخواهند بود. در يک شبکه محلی ” روتر” بمنظور اتصال شبکه به دنيای خارج استفاده می گردد ، کنترل کننده SCSI ، شبکه SCSI  را به ساير بخش های يک کامپيوتر متصل می نمايد.

  AGP

 کامپيوترهای پيشرفته قادر به انجام عمليات گرافيکی زيادی می باشند. سيستم های عامل با رابط کاربر گرافيکی ، بازيهای کامپيوتری ، انيمشن و طراحی سه بعدی و … از جمله مواردی می باشند که انجام آنها نيازمد  وجود  سيستمی با توان گرافيکی بالائی است . در صورت استفاده کامپيوتر در مواردی  نظير : تايپ ،  صفحات گسترده ، کاربردهای ساده تجاری و … ، لزومی به  داشتن سيستمی با  توان گرافيکی بالا  نخواهد بود.

کارت های گرافيک را می توان با استفاده از يکی از روشهای زير در کامپيوتر  نصب کرد:

• OnBorad . تراشه گرافيک بر روی برد اصلی قرار دارد.
• PCI . کارت گرافيک در يکی از اسلات های  PCI  نصب می گردد.
• AGP . کارت گرافيک در اسلاتی نصب خواهد شد که مخصوص کاربردهای گرافيکی طراحی شده است .

بمنظور ارسال تصاوير ويديوئی  ،  نمايش بازيهای کامپيوتری  ، به کارت هائی با بازدهی بمراتب بيشتر از PCI نياز است . در سال 1996 شرکت اينتل (AGP(Accelerator Graphics Port را که نسخه اصلاح شده ای از گذرگاه های PCI است ،  عرضه نمود. هدف از طراحی تکنولوژی فوق ارائه تصاوير ويدئويی و انجام عمليات گرافيکی با سرعت  بالا است .شکل زير معماری بکارگرفته شده در يک سيستم پنتيوم سه را که از AGP استفاده می کند ، نشان می دهد.

کارت های گرافيک که قبل از ارائه تکنولوژی AGP توليد می گرديدند، از يک گذرگاه برای ارتباط با پردازنده استفاده می کردند. گذرگاه يک کانال ارتباطی و يا مسير بين عناصر سخت افزاری موجود در يک کامپيوتر  است .  تکنولوژی AGP مبتنی بر نکنولوژی PCI است و برخی اوقات “گذرگاه AGP ” ناميده می گردد ولی تکنولوژی فوق يک گذرگاه سيستم نمی باشد. تکنولوژی فوق يک اتصال نقطه به نقطه (Point-to-Point) است . به عبارت ديگر در تکنولوژی فوق تنها دستگاهی که از طريق  AGP به  پردازنده و حافظه ، مرتبطه می گردد ،  کارت گرافيک است . در مسير مربوطه هيچگونه توقفی وجود نداشته و نمی توان ادعا نمود که AGP يک گذرگاه  اشتراکی  است .

تکنولوژی AGP نسبت به PCI   دارای ويژگی های  زير است :

• کارائی سريعتر
• دستيابی مستقيم به حافظه

شکل زير يک کارت گرافيک AGP را نشان می دهد.

AGP بمنظور افزايش کارآيی خود از چندين روش استفاده می نمايد :

– AGP يک گذرگاه 32 بيتی با سرعت 66 مگاهرتز است . اين بدان معنی است که در يک ثانيه می توان 32 بيت  داده  را 66 ميليون مرتبه  انتقال داد.

– بر روی گذرگاه AGP دستگاه ديگری وجود ندارد بنابراين کارت گرافيک اجباری به اشتراک گذرگاه نخواهد داشت . در چنين حالتی کارت گرافيک قادر به عمليات خود با حداکثر ظرفيت و پتانسيل خواهد بود.

– AGP از روش Pipelining برای افزايش سرعت استفاده می نمايد. در روش فوق برای بازيابی داده از مدلی مشابه فرآيندهای موجود در خط توليد استفاده می گردد.کارت گرافيک در پاسخ به يک درخواست ( سيگنال )  چندين بلاک داده را دريافت خواهد کرد.

روش Pipelining مشابه سفارش غذا در يک رستوران است . فرض کنيد غذای مورد علاقه خود را در رستوران سفارش دهيد .پس از سفارش و آماده شدن، غذای مورد نظر در اختيار گذاشته می گردد در ادامه مجددا” غذای بعدی مورد علاقه خود را سفارش و منتطر آماده شدن خواهيد ماند. در مدل فوق فرآيند تکراری : سفارش غذا(داده) و  انتظار برای تامين خواسته بصورت تکراری انجام خواهد شد. می توان روش ثبت سفارش خود را تغيير و در ابتدا  تمامی خواسته های خود را مشخص کرد. بديهی است در چنين مواردی زمان انتظار بين سفارشات متعدد حذف خواهد گرديد. در تکنولوژی AGP از روشی مشابه فوق برای بازيابی داده استفاده می گردد.

يکی ديگر از علل افزايش کارائی تکنولوژی AGP  ارتباط  مستقيم  آنها با حافظه است . ويژگی فوق از خصايص بسيار مهم AGP است .  Texture Map مهمترين عنصر موجود در يک کارت گرافيک بوده و حجم بالائی از حافظه يک کارت گرافيک را اشغال می نمايد. با توجه به اينکه قيمت حافظه کارت های گرافيک بالا بوده و از لحاظ ظرفيت نيز دارای محدوديت هائی می باشند ، ميزان و تعداد Textures استفاده شده در کارت های گرافيک اوليه محدود بود . در سيستم های مبتنی بر AGP با استفاده از قابليت های  حافظه سيستم، می توان اطلاعات مورد نطر را  در حافظه کارت گرافيک  ذخيره کرد.

در يک سيستم مبتنی بر PCI  هر Texture Map  دو مرتبه ذخيره می گردد. در ابتدا از هارد به حافظه سيستم منتقل و در آنجا مستقر خواهد شد.  زمانيکه می بايست  از داده فوق استفاده گردد، از طريق حافظه سيستم در اختيار پردازشگر گذاشته خواهد شد. در ادامه نتايج از طريق گذرگاه PCI برای کارت گرافيک ارسال می گردند. در اين حالت اطلاعات مجددا” در FramBuffer کارت گرافيک ذخيره خواهند شد. در حقيقت هر Texture Map پس از پردازش دو مرتبه ذخيره می گردد ( يکی توسط سيستم و ديگری توسط کارت گرافيک )

AGP صرفا” يک مرتبه Texture Map را ذخيره می نمايد. امکان فوق با استفاده از يک بخش خاص با نام Graphics Address Remapping Table GART) موجود بر روی تراشه  AGP تحقق می گردد. GART ، بخشی از حافظه سيستم را بمنظور نگهداری Texture maps استفاده می نمايد. در چنين حالتی کارت گرافيک و پردازنده اين تصور را خواهند داشت که Texture  در FramBuffer کارت گرافيک می باشد.

همانگونه که مشاهده گرديد، در يک کارت فاقد تکنولوژی  AGP هر texture دو مرتبه تکرار و.پردازنده مجبور به انجام عمليات اضافه است . اندازه و تعداد texture  نيزمحدود به FrameBuffer است .تمام عوامل فوق در کارت های مبتنی بر AGP  بهبود يافته  است . بدين علت کارآئی آنها بمراتب بالاتر از انواع ديگر است .

انواع AGP

سه نوع مشخصه متفاوت برای AGP وجود دارد :

• AGP 1.0
• AGP 2.0
• AGP Pro

AGP 2.0  که شامل AGP 1.0 نيز می باشد از سه حالت (يک سرعته ، دو سرعته ، چهار سرعته) متفاوت برای عمليات استفاده می نمايد.در سه حالت فوق از سرعت 66 مگا هرتز استفاده می گردد ولی کارت های گرافيک 2x ، در هر سيکل دو مرتبه اطلاعات خود را ارسال و يک کارت گرافيک 4x در هر سيکل چهار مرتبه داده ها را  ارسال می نمايد.جدول زير ويژگی هر يک از حالات فوق را نشان می دهد.

AGP Pro بر اساس مدل AGP 2.0 ايجاد شده و از اسلات بزرگتری استفاده و دارای امکانات ويژه  برای  استفاده حرفه ای از کارت های گرافيک است . کامپيوترهای که دارای اسلات از نوع AGP Pro و يا AGP 2.0 می باشند قادر به استفاده از کارت های AGP 1.0 و AGP 2.0 می باشند. اسلات AGP 1.0 با ساير مدل های فوق سازگار نخواهد بود.

شرکت اينتل قصد ارائه کارت جديد AGP8X را دارد.جدول زير مشخصات تکنولوژی فوق رانشان می دهد.

وضعيت گذرگاهها  قبل از AGP

اولين گذرگاه کامپيوترهای شخصی، هشت بيتی و با سرعت 4.77 مگاهرتز(ميليون سيکل در هر ثانيه ) بود. گذرگاه فوق قادر به ارسال هشت بيت داده در هر سيکل بود. در سال 1982 گذرگاه فوق تغيير وبصورت  شانزده بيتی با سرعت 8 مگاهرتز مطرح گرديد. گذرگاه فوق ISA نامگذاری گرديد. طراحی گذرگاه فوق بگونه ای بود که امکان ارسال داده را با سرعت 16 مگا بايت در هر ثانيه فراهم  می کرد. کارت های گرافيک اوليه از کارت های MonoChrome ( ارائه شده در سال 1980 ) تا کارت های SVGA ( ارائه شده در سال 1990) از يک اسلات ISA موجود بر روی برد اصلی استفاده می کردند. بموازات افزايش رنگ و وضوح تصوير در نمايشگرها، کارت های گرافيک ISA کند شدند. گذرگاه های از نوع ISA قادر به تزريق مناسب داده های گرافيکی برای پردازنده ، با سرعت مناسب  نمی باشند.

 در ادامه استاندارهای ديگری در رابطه با گذرگاه ها مطرح گرديد . گذرگاه های EISA)Extendede Industry Standard Architecture )  (سی و دو بيتی و سرعت 8 مگا هرتز )  VL-BUS)Vesa Local Bus)  نمونه هائی در اين زمينه می باشند.در اين زمان استانداری برای ارائه SVGA با قابليت 16/8 ميليون رنگ و وضوح تصوير 768 * 1024 ارائه گرديد. کارت های فوق در يک اسلات خاص موجود بر روی برد اصلی نصب می گرديدند. در چنين حالتی گذرگاه گرافيک بصورت يک “گذرگاه محلی” بوده و مستقيما” به پردازنده متصل بوده و می بايست در مجاورت پردازنده قرار گيرد.  VL-BUS  بصورت 32 بيتی بوده و با سرعتی معادل “گذرگاه محلی ” فعاليت می نمايد و تمايل به ارتباط مستقيم با پردازنده دارد. وضعيت فوق  در موارديکه صرفا” يک دستگاه و يا حتی دو دستگاه استفاده می گردد می تواند تحقق يابد ولی زمانيکه بيش از دو دستگاه به VL-BUS متصل گردد، کاهش کارآئی را بدنبال خواهد داشت . بدين منظور VL-BUS صرفا” برای اتصال  يک کارت گرافيک ( و يا دستگاهی که نيازمند سرعت بالا باشد )  استفاده گردد.

کارت های VL-BUS با سرعتی معادل کلاک پردازنده  با پردازنده مرتبط خواهند شد. مثلا” اگر پردازنده دارای سرعتی معادل 100 مگاهرتز باشد، کارت گرافيک قادر به ارسال داده بصورت 32 بيت و با سرعت 100 ميليون مرتبه در ثانيه است . در رابطه با رويکرد فوق دو مسئله وجود دارد :

• توليدکنندگان کارتهای گرافيک شاختی نسبت به  سرعت  سيستم کاربران ندارند( ايده ای ندارند)
• تمايل به ارتباط مستقيم با پردازنده باعث کاهش عملکرد و کارآئی پردازنده خواهد شد.

در ادامه تکنولوژی PCI مطرح گرديد. PCI ترکيبی از تکنولوژي های ISA و VL-Bus است . در تکنولوژی فوق از ارتباط مستقيم دستگاههای نصب شده با حافظه استفاده شده است . برای ارتباط با پردازنده از يک ” پل ارتباطی ” استفاده شده است . در اين حالت سرعت و کارائی  نسبت به VL-BUS افزايش يافته بدون اينکه مشکلاتی را از بعد کارآئی برای پردازنده ايجاد نمايد.

AGP دارای کارآئی بمراتب بالاتری نسبت به PCI است .AGP يک تکنولوژی گرافيکی بوده که همچنان توسط طراحان مربوطه در جهت تکامل و افزايش عملکرد گام بر می دارد.

  کارت صدا

 کارت صدا يکی از عناصر سخت افزاری استفاده شده در کامپيوتر است که باعث پخش و ضبط  صدا( صوت)  می گردد. قبل از مطرح شدن کارت های صدا ، کامپيوترهای شخصی برای پخش صدا ، صرفا” قادر به استفاده از يک بلندگوی داخلی بودند که از برد اصلی توان خود را می گرفت . در اواخر سال 1980 استفاده از کارت صدا در کامپيوتر شروع و همزمان با آن تحولات گسترده ای در زمينه کامپيوترهای چند رسانه ای ايجاد گرديد. در سال 1989 شرکت Creative labs کارت صدای خود را با نام Creative Labs soundBlaster Card عرضه نمود. در ادامه شرکت های متعدد ديگری توليدات خود را در اين زمينه عرضه نمودند.

 مبانی کارت صدا

يک کارت صدا دارای بخش های متفاوت زير است :

• يک پردازنده سيگنال های ديجيتال (DSP) که مسئول انجام اغلب عمليات( محاسبات ) مورد نظر است .
• يک مبدل ديجتيال به آنالوگ (DAC)
• يک مبدل آنالوگ به ديجيتال(ADC) برای صوت ورودی به کامپيوتر
• حافظه ROM و يا Flash برای ذخيره سازی داده
• يک اينترفيس دستگاههای موزيکال ديجيتالی (MIDI) برای اتصال دستگاه های موزيک خارجی
• کانکنورهای لازم برای اتصال به ميکروفن و يا بلندگو
• يک پورت خاص ” بازی” برای اتصال Joystick

اغلب کارت های صدا که امروره استفاده می گردد از نوع PCI بوده و در يکی از اسلات های آزاد برد اصلی نصب می گردند. کارت های صدای قديمی عمدتا” از نوع ISA بودند. اکثر کامپيوتر های جديد کارت صدا را بصورت يک تراشه و بر روی برد اصلی دارند. در اين نوع کامپيوترهای اسلاتی برروی برد اصلی استفاده نشده وبدين ترتيب يک اسلات صرفه جوئی شده است ! SoundBlaster Pro  بعنوان يک استاندارد در دنيای کارت های صدا مطرح است . شکل زير يک نمونه از اين نوع  را نشان می دهد.

اغلب توليد کنندگان کارت صدا از مجموعه تراشه های مشابه استفاده می نمايند.پس از طراحی تراشه های فوق توسط شرکت های مربوطه توليد کنندگان کارت صدا، امکانات و قابليت های دلخواه خود را به آنها اضافه می نمايند.

کارت صدا را می توان به يکی از دستگاههای زير متصل نمود :

• هدفون
• بلندگو (Speaker)
• يک منبع ورودی آنالوگ نظير : ميکروفن راديوضبط صوت و CD player
• يک منبع ورودی ديجيتال نظير CD-Rom
• يک منبع آنالوگ خروجی نظير ظبط صوت
• يک منبع ديجيتال خروجی نظير CD-R

عمليات کارت صدا

يک کارت صدا قادر به انجام چهار عمليات خاص در رابطه با صدا است :

• پخش موزيک های از قبل ضبط شده ( از CD  فايل های صوتی نظير mp3 و يا Wav ) بازی ويا DVD
• ضبط صدا با حالات متفاوت
• ترکيب نمودن صداها
• پردازش صوت های موجود

عمليات دريافت و ارسال صوت (صدا) برای کارت صدا از طريق بخش های DAC و ADC انجام می گيرد. پردازش های لازم و مورد نياز بر روی صوت توسط DSP  انجام می گيرد و بدين ترتيب عمليات اضافه ای  برای پردازنده اصلی کامپيوتر بوجود نخواهد آمد.

توليد صوت

فرض کنيد، قصد داشته باشيم که از طريق ميکروفن صدای خود را به کامپيوتر انتقال دهيم . در اين حالت کارت صدا يک فايل صوتی با فرمت wav را ايجاد و داده های ارسالی توسط ميکروفن در آن ذخيره گردند.فرآيند فوق شامل مراحل زير است :

1 – کارت صدا از طريق کانکنور ميکروفن سيگنال های پيوسته و آنالوگی را دريافت می دارد.

2 – از طريق نرم افزار مربوطه نوع دستگاه ورودی برای ضبط صدا را مشخص می نمائيم .

3 – سيگنال آنالوگ ارسالی توسط ميکروفن بلافاصله توسط تراشه مبدل آنالوگ به ديجيتال (ADC) تبديل و يک فايل حاوی صفر و يک توليد می گردد.

4 – خروجی توليد شده توسط ADC در اختيار تراشه DSP برای انجام پردازش های لازم گذاشته می شود. DSP توسط مجموعه دستوراتی که در تراشه ديگر است برنامه ريزی برای انجام عمليات خاص می گردد. يکی از عملياتی که DSP انجام می دهد فشرده سازی داده های ديجيتال بمنظور ذخيره سازی است .

5 – خروجی DSP با توجه به نوع اتصالات کارت صدا در اختيار  گذرگاه داده کامپيوتر قرار می گيرد.

6 – داده های ديجيتال توسط پردازنده اصلی کامپيوتر پردازش و در ادامه برای ذخيره سازی در اختيار کنترل کننده هارد ديسک گذاشته می شوند.. کنترل کننده هارد ديسک اطلاعات را بر روی هارد و بعنوان يک  فايل ضبط شده صوتی ذخيره خواهد کرد.

 شنيدن صوت

مراحل شنيدن ( گوش دادن ) به صوت بشرح زير می باشد ( برعکس روش گفته شده در ارتباط باضبط صوت)

1 – داده های ديجيتال از هارد ديسک خوانده شده و در اختيار پردازنده اصلی قرار می گيرند.

2 – پردازنده اصلی داده ها را برای DSP موجود بر روی کارت صدا ارسال می دارد.

3 – DSP داده های ديجيتال را ازحالت فشرده خارج می نمايد.

4 – داده های ديجيتال غيرفشرده شده  توسط  DSP  بلافاصله توسط مبدل ديجيتال به آنالوگ(DAC)  پردازش و يک سيگنال آنالوگ ايجاد می گردد. سيگنال های فوق از طريق هدفوق و يا بلندگو قابل شنيدن خواهند بود.

طراحی قالب وردپرس اصلی ترین حرفه در شرکت فناوی اطلاعات آنفایو است. مهمترین دستاوردطراحی قالب وردپرس باید شناساندن نام تجاری ، معرفی خدمات و محصولات شما باشد که رسیدن به این مهم با رعایت استانداردهای جهانی طراحی سایت که شامل بهینه سازی وب سایت بر اساس الگوریتم موتورهای جستجو ، در کنار داشتن ظاهری زیبا فراهم می شود. در دنیای مجازی امروز و عصر پیشرفته ارتباطات برای صاحبان سازمان ها ، نهادهای دولتی و صاحبان مشاغل وکسب وکار آزاد داشتن یک وب سایت امری ضروری است .از مزایای داشتن سایت معرفی ، اطلاع رسانی ، بازاریابی و قابلیت های نوین تبلیغاتی میباشد .کاربران میتوانند از هر نقطه دنیا فقط با یک کلیک به شما دسترسی داشته باشند.

شرکت آنفایو خدمات طراحی سایت (طراحی وب) خود را، با توجه به نیازهای کارفرمایان، نوع فعالیت و متناسب با بودجه در نظر گرفته شده برای طراحی سایت (طراحی وب) در نظر می گیرد. آنفایو با بهره گیری از بهتریت متخصصین حرفه ای برنامه نویسی ، داشتن تیم تخصصی طراحی سایت ، تسلط به علوم روز دنیای کامپیوتر و اینترنت و مشاوره رایگان وپشتیبانی ۲۴ ساعته آمادگی خود را برای طراحی وب سایت های دولتی ، سازمانی ، شرکتی وشخصی با تلفیق هنر گرافیک دیجیتالی و جدیدترین تکنیک های برنامه ویسی اعلام میدارد .افزایش آمار ، دسترسی ساده کاربران و سرعت وب سایت خود را به شرکت طراحی سایت و طراحی قالب وردپرس آنفایو بسپارید.